Magazines | Rivierenland Business nummer 6 2012

Uiterlijk vertoon of een nieuwe weg voor winstgevend ondernemen?

fotografie karim de groot

“Water footprint, e-waste, community management; de gemiddelde ondernemer is de weg kwijt met al die termen die hem weinig zeggen”, opent voorzitter Michael van Munster de discussie. “Ik denk dat de stelling waar is”, antwoordt Jos Reinhoudt. “Het is een hectische markt en er gebeurt teveel om allemaal te kunnen volgen.”

Aruna Carver knikt instemmend: “Het is zeker een oerwoud van keurmerken en termen. Er zijn zoveel verschillende MVO-groepen. Dat is behoorlijk lastig wanneer je als drukke ondernemer met name bezig bent met overleven in crisistijd. Veel ondernemers weten bovendien niet waar ze kunnen aankloppen voor de juiste informatie.”

Dré Broeken voegt toe: “Je ziet een wildgroei ontstaan op het gebied van MVO. Zo heet een bestaande lijn in mijn sector opeens the Green Line en een concurrent vindt zichzelf ineens MVO verantwoord bezig omdat hij op aardgas in Berlijn rijdt en een schone wasserij in China heeft. Om die reden hebben wij ons MVO-beleid extern laten keuren.”

CO2 Prestatieladder

Dick Brandwijk ziet hierin een belangrijke rol voor MVO Nederland weggelegd. “MVO Nederland zou er op toe moeten zien dat er niet teveel clubjes worden opgericht waarbij in een achterkamertje met dertig man nieuwe initiatieven bedacht worden. De certificeringen die er nu al liggen, die zou je juist sterker moeten maken.”

“Over welke certificeringen praat je dan? Er zijn er namelijk heel erg veel”, reageert Reinhoudt. “Denk bijvoorbeeld aan de CO2 Prestatieladder”, licht Brandwijk toe. “Als je gaat Googlen op CO2 Prestatieladder krijg je allemaal verschillende CO2 Prestatieladders en dat is heel irritant. Ik vind dat MVO Nederland een hele belangrijke taak heeft om te zorgen dat het op het gebied van MVO niet versnippert. Want we hebben het hier over ondernemers die de weg kwijt zijn. Wat veel vervelender is, is dat inkopers ook de weg kwijt zijn.”

“Wat jij zojuist noemt is niet onze taak”, weerlegt Reinhoudt. “Wij zullen nooit zeggen wat goed of fout is, aangezien wij een netwerk van bedrijven zijn die van elkaar kunnen leren. Daar zijn andere clubs voor zoals Max Havelaar als het gaat om koffie of FSC als het gaat om hout.”

Wassen neus

Ralph Klaare pleit voor een betere toetsing van de diverse MVO keurmerken. “Wanneer ik kijk naar mijn eigen branche, waarin de Green Key heel belangrijk is wanneer je praat over MVO, vind ik het vaak maar een wassen neus. Je zou als inkopende organisatie niet alleen naar een label moeten kijken. Zit MVO bij de ondernemer in het bloed? Waar gaat het uiteindelijk naar toe binnen het bedrijf? Dat zijn vragen die vaker terug zouden moeten komen.”

Reinhoudt zegt zich niet te kunnen vinden in de suggestie dat bedrijven op MVO-gebied alles op productieniveau moeten controleren: “Een Albert Heijn, die duizenden producten in de schappen heeft staan, kan dit allemaal onmogelijk van zijn leveranciers nagaan. Ik vind het wel belangrijk om met leveranciers over MVO te praten en eisen te stellen, maar je moet ook op basis van vertrouwen zaken met elkaar kunnen doen.”

Consument

Carver stelt dat ook de consument steeds meer macht krijgt en openheid van zaken eist wat MVO betreft. “Door technologische ontwikkelingen is de consument krachtiger om zijn opinie te geven en kan deze dit direct wereldkundig maken. Wat je krijgt is dat mensen veel bewuster keuzes maken en daardoor bewuster gaan kiezen met welk bedrijf ze zaken gaan doen. Daar moet een bedrijf goed op

ingesteld zijn.”

Geld opleveren

“Stimuleert de crisis duurzaam te ondernemen?”, stelt Van Munster.

“Ik denk dat de economische crisis één voordeel heeft”, redeneert Carver. “Dat mensen meer open staan om creatief te gaan ondernemen. Ze gaan kijken naar andere mogelijkheden. Dan is zoiets als MVO interessant. Ze weten dat ze daar geld mee kunnen verdienen maar ook goodwill mee kunnen creëren.”

2 gecertificeerd, dus is het logisch dat ze bij iemand inkopen die gecertificeerd is bij de CO2 Prestatieladder.”

Peter Willems merkt op dat een keurmerk er soms ook voor kan zorgen dat je als bedrijf voor een dilemma komt te staan. “Omdat we het ook belangrijk vinden om kleine aannemers uit de regio opdrachten te kunnen geven is de CO2 Prestatieladder voor ons nu nog een brug te ver. Wij gunnen het de kleinere ondernemer ook. Toch moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat wanneer Rijkswaterstaat kiest voor de CO2 Prestatieladder, wij waarschijnlijk ook zullen volgen.”

Volgens Brandwijk hebben Brandwijk Kerstpakketten en Promo.nl bewezen dat ook kleinere bedrijven zich kunnen certificeren.

People

Manuela l’Herminez heeft de discussie enige tijd gadegeslagen en constateert het volgende: “Ik mis één ding in al die verhalen die jullie vertellen. Ik zit hier vanuit de peoplekant. Ik hoor veel planet en dat MVO profit op kan leveren, maar ik mis de P van people. Ik vind dat heel essentieel, want dat is hetgeen dat over tien jaar zeker nog zal bestaan.”

“Sociaal ondernemerschap waarbij de mens centraal staat is een must aan het worden”, antwoordt Carver. “Bovendien wordt vanaf 2014 de Participatiewet van kracht, waarbij een bepaald percentage van het personeel van een bedrijf moet bestaan uit bijvoorbeeld Wajongeren of mensen met een handicap.”

“Ook via stageplekken kun je mensen kansen bieden, is mijn ervaring”, haakt Broeken in. “Wij hebben een stagiaire gehad die moeilijk aan de slag kon met een allochtone achternaam. Dit bleek veruit de beste stagiaire die we ooit hebben gehad.”

Brandwijk heeft ook veel ervaring met mensen in dienst nemen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Bij ons is Jacco werkzaam, die een hoge dwarslaesie heeft. Ik kan niets anders zeggen dan dat het UWV in Tiel, in samenwerking met de jobcoach, ons heel goed ondersteunt. Natuurlijk hebben we het één ander moeten aanpassen binnen ons bedrijf, maar Jacco brengt enorm veel positieve dingen in ons bedrijf teweeg.”

Ook l’Herminez is positief over haar eigen ervaringen op dit terrein. “Voor één van mijn klanten heb ik een 62-jarige man uit de WW ingezet. Dit werkt fantastisch. Bovendien is het prettig dat je dankzij het UWV altijd aan kunt kloppen voor een proefplaatsing.”

Persoonlijke drijfveer

Brandwijk meent dat de persoonlijke drijfveer onlosmakelijk verbonden is met het slagen van de samenwerking met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Ik ben ervan overtuigd dat die gedrevenheid om met mensen met een bepaalde beperking te werken vanuit jezelf moet komen. Heb je dit niet, dan werkt het niet.”

Peter Snijders beaamt dit. “Sociaal ondernemerschap komt vanuit het hart. Ik houd me hier mee bezig omdat ik dat leuk vind. Vroeger toen ik een bij een hostel werkte, waren daar ook altijd veel jongeren uit probleemgezinnen. Momenteel heb ik bij Pitch & Putt Golf een zestigjarige ‘Wajongere’ in dienst die de Solexen onderhoudt en daar met volle teugen van geniet. Ook heb ik laatst een Wajongere doorverwezen naar de grotere golfclub De Batouwe, omdat ik ervan overtuigd was dat hij daar beter op zijn plek zou zijn. Hij werkt er inmiddels drie jaar naar alle tevredenheid. Geweldig vind ik dat!”

Fatsoen

Volgens Klaare is MVO in feite niets meer dan een kwestie van fatsoen. “Je moet er toch niet aan denken willens en wetens dingen te ondernemen, waar onze kinderen straks de dupe van zijn?”

“Dat alles schaars is, omvat de essentie van de hele crisis”, vertelt Willems. “Hier moet je op een fatsoenlijke manier mee omgaan. Je moet ook aan de generaties die na jou komen denken. Dat er nog steeds mensen mee weg komen door te roepen ‘dat wist ik niet’, vind ik ongekend.”

Beweging

Van Munster vraagt zich tot slot af of er over tien jaar nog over MVO gepraat wordt.

“Ik vraag me juist af: waarom worden er nu nog huizen zonder zonnepanelen gebouwd?”, stelt Snijders.

“Als je kijkt naar tien jaar geleden zie je een enorme beweging die op gang is gekomen”, aldus Klaare. “Het is een voortschrijdend iets.”

Reinhoudt vult aan: “Kijk naar de ontwikkelingen. Een paar jaar terug was palmolie het helemaal, terwijl later bleek dat dit weer ten koste ging van de voedselproductie in derdewereldlanden. Over tien jaar weten we weer veel meer dan we nu weten.”

Omzetstijging en winst worden niet langer meer gezien als enige pijlers voor een gezonde bedrijfsvoering. Moderne bedrijfsmissies hebben vandaag de dag betrekking op People, Planet én Profit. Is MVO een hype, uiterlijk vertoon of een nieuwe weg voor winstgevend en verantwoord ondernemen? Hoe kan het, hoe moet het (niet)? Het Wapen van Balveren vormde het verzamelpunt voor een tafeldiscussie tussen deskundigen die elk vanuit hun eigen invalshoek het thema MVO belichtten.

Deelnemers:

• Dick Brandwijk, Brandwijk Kerstpakketten/Promo.nl

• Dré Broeken, Uniqcare

• Aruna Carver, BCM Groep

• Manuela l’Herminez, Added Value Ã¢â‚¬â€œ P&O Dienstverlening

• Ralph Klaare, De Schildkamp

• Jos Reinhoudt, MVO Nederland

• Peter Snijders, Pitch & Putt Golf Maurik

• Peter Willems, Waterschap Rivierenland

Stellingen

• Water footprint, e-waste, community management; de gemiddelde ondernemer is de weg kwijt met al die termen die hem weinig zeggen.

• De economische crisis stimuleert duurzaam ondernemen.

• Sociaal ondernemerschap wint aan populariteit.

• MVO is een kwestie van

fatsoen.

“Water footprint, e-waste, community management; de gemiddelde ondernemer is de weg kwijt met al die termen die hem weinig zeggen”, opent voorzitter Michael van Munster de discussie. “Ik denk dat de stelling waar is”, antwoordt Jos Reinhoudt. “Het is een hectische markt en er gebeurt teveel om allemaal te kunnen volgen.”

Aruna Carver knikt instemmend: “Het is zeker een oerwoud van keurmerken en termen. Er zijn zoveel verschillende MVO-groepen. Dat is behoorlijk lastig wanneer je als drukke ondernemer met name bezig bent met overleven in crisistijd. Veel ondernemers weten bovendien niet waar ze kunnen aankloppen voor de juiste informatie.”

Dré Broeken voegt toe: “Je ziet een wildgroei ontstaan op het gebied van MVO. Zo heet een bestaande lijn in mijn sector opeens the Green Line en een concurrent vindt zichzelf ineens MVO verantwoord bezig omdat hij op aardgas in Berlijn rijdt en een schone wasserij in China heeft. Om die reden hebben wij ons MVO-beleid extern laten keuren.”

CO2 Prestatieladder

Dick Brandwijk ziet hierin een belangrijke rol voor MVO Nederland weggelegd. “MVO Nederland zou er op toe moeten zien dat er niet teveel clubjes worden opgericht waarbij in een achterkamertje met dertig man nieuwe initiatieven bedacht worden. De certificeringen die er nu al liggen, die zou je juist sterker moeten maken.”

“Over welke certificeringen praat je dan? Er zijn er namelijk heel erg veel”, reageert Reinhoudt. “Denk bijvoorbeeld aan de CO2 Prestatieladder”, licht Brandwijk toe. “Als je gaat Googlen op CO2 Prestatieladder krijg je allemaal verschillende CO2 Prestatieladders en dat is heel irritant. Ik vind dat MVO Nederland een hele belangrijke taak heeft om te zorgen dat het op het gebied van MVO niet versnippert. Want we hebben het hier over ondernemers die de weg kwijt zijn. Wat veel vervelender is, is dat inkopers ook de weg kwijt zijn.”

“Wat jij zojuist noemt is niet onze taak”, weerlegt Reinhoudt. “Wij zullen nooit zeggen wat goed of fout is, aangezien wij een netwerk van bedrijven zijn die van elkaar kunnen leren. Daar zijn andere clubs voor zoals Max Havelaar als het gaat om koffie of FSC als het gaat om hout.”

Wassen neus

Ralph Klaare pleit voor een betere toetsing van de diverse MVO keurmerken. “Wanneer ik kijk naar mijn eigen branche, waarin de Green Key heel belangrijk is wanneer je praat over MVO, vind ik het vaak maar een wassen neus. Je zou als inkopende organisatie niet alleen naar een label moeten kijken. Zit MVO bij de ondernemer in het bloed? Waar gaat het uiteindelijk naar toe binnen het bedrijf? Dat zijn vragen die vaker terug zouden moeten komen.”

Reinhoudt zegt zich niet te kunnen vinden in de suggestie dat bedrijven op MVO-gebied alles op productieniveau moeten controleren: “Een Albert Heijn, die duizenden producten in de schappen heeft staan, kan dit allemaal onmogelijk van zijn leveranciers nagaan. Ik vind het wel belangrijk om met leveranciers over MVO te praten en eisen te stellen, maar je moet ook op basis van vertrouwen zaken met elkaar kunnen doen.”

Consument

Carver stelt dat ook de consument steeds meer macht krijgt en openheid van zaken eist wat MVO betreft. “Door technologische ontwikkelingen is de consument krachtiger om zijn opinie te geven en kan deze dit direct wereldkundig maken. Wat je krijgt is dat mensen veel bewuster keuzes maken en daardoor bewuster gaan kiezen met welk bedrijf ze zaken gaan doen. Daar moet een bedrijf goed op

ingesteld zijn.”

Geld opleveren

“Stimuleert de crisis duurzaam te ondernemen?”, stelt Van Munster.

“Ik denk dat de economische crisis één voordeel heeft”, redeneert Carver. “Dat mensen meer open staan om creatief te gaan ondernemen. Ze gaan kijken naar andere mogelijkheden. Dan is zoiets als MVO interessant. Ze weten dat ze daar geld mee kunnen verdienen maar ook goodwill mee kunnen creëren.”

2 gecertificeerd, dus is het logisch dat ze bij iemand inkopen die gecertificeerd is bij de CO2 Prestatieladder.”

Peter Willems merkt op dat een keurmerk er soms ook voor kan zorgen dat je als bedrijf voor een dilemma komt te staan. “Omdat we het ook belangrijk vinden om kleine aannemers uit de regio opdrachten te kunnen geven is de CO2 Prestatieladder voor ons nu nog een brug te ver. Wij gunnen het de kleinere ondernemer ook. Toch moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat wanneer Rijkswaterstaat kiest voor de CO2 Prestatieladder, wij waarschijnlijk ook zullen volgen.”

Volgens Brandwijk hebben Brandwijk Kerstpakketten en Promo.nl bewezen dat ook kleinere bedrijven zich kunnen certificeren.

People

Manuela l’Herminez heeft de discussie enige tijd gadegeslagen en constateert het volgende: “Ik mis één ding in al die verhalen die jullie vertellen. Ik zit hier vanuit de peoplekant. Ik hoor veel planet en dat MVO profit op kan leveren, maar ik mis de P van people. Ik vind dat heel essentieel, want dat is hetgeen dat over tien jaar zeker nog zal bestaan.”

“Sociaal ondernemerschap waarbij de mens centraal staat is een must aan het worden”, antwoordt Carver. “Bovendien wordt vanaf 2014 de Participatiewet van kracht, waarbij een bepaald percentage van het personeel van een bedrijf moet bestaan uit bijvoorbeeld Wajongeren of mensen met een handicap.”

“Ook via stageplekken kun je mensen kansen bieden, is mijn ervaring”, haakt Broeken in. “Wij hebben een stagiaire gehad die moeilijk aan de slag kon met een allochtone achternaam. Dit bleek veruit de beste stagiaire die we ooit hebben gehad.”

Brandwijk heeft ook veel ervaring met mensen in dienst nemen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Bij ons is Jacco werkzaam, die een hoge dwarslaesie heeft. Ik kan niets anders zeggen dan dat het UWV in Tiel, in samenwerking met de jobcoach, ons heel goed ondersteunt. Natuurlijk hebben we het één ander moeten aanpassen binnen ons bedrijf, maar Jacco brengt enorm veel positieve dingen in ons bedrijf teweeg.”

Ook l’Herminez is positief over haar eigen ervaringen op dit terrein. “Voor één van mijn klanten heb ik een 62-jarige man uit de WW ingezet. Dit werkt fantastisch. Bovendien is het prettig dat je dankzij het UWV altijd aan kunt kloppen voor een proefplaatsing.”

Persoonlijke drijfveer

Brandwijk meent dat de persoonlijke drijfveer onlosmakelijk verbonden is met het slagen van de samenwerking met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Ik ben ervan overtuigd dat die gedrevenheid om met mensen met een bepaalde beperking te werken vanuit jezelf moet komen. Heb je dit niet, dan werkt het niet.”

Peter Snijders beaamt dit. “Sociaal ondernemerschap komt vanuit het hart. Ik houd me hier mee bezig omdat ik dat leuk vind. Vroeger toen ik een bij een hostel werkte, waren daar ook altijd veel jongeren uit probleemgezinnen. Momenteel heb ik bij Pitch & Putt Golf een zestigjarige ‘Wajongere’ in dienst die de Solexen onderhoudt en daar met volle teugen van geniet. Ook heb ik laatst een Wajongere doorverwezen naar de grotere golfclub De Batouwe, omdat ik ervan overtuigd was dat hij daar beter op zijn plek zou zijn. Hij werkt er inmiddels drie jaar naar alle tevredenheid. Geweldig vind ik dat!”

Fatsoen

Volgens Klaare is MVO in feite niets meer dan een kwestie van fatsoen. “Je moet er toch niet aan denken willens en wetens dingen te ondernemen, waar onze kinderen straks de dupe van zijn?”

“Dat alles schaars is, omvat de essentie van de hele crisis”, vertelt Willems. “Hier moet je op een fatsoenlijke manier mee omgaan. Je moet ook aan de generaties die na jou komen denken. Dat er nog steeds mensen mee weg komen door te roepen ‘dat wist ik niet’, vind ik ongekend.”

Beweging

Van Munster vraagt zich tot slot af of er over tien jaar nog over MVO gepraat wordt.

“Ik vraag me juist af: waarom worden er nu nog huizen zonder zonnepanelen gebouwd?”, stelt Snijders.

“Als je kijkt naar tien jaar geleden zie je een enorme beweging die op gang is gekomen”, aldus Klaare. “Het is een voortschrijdend iets.”

Reinhoudt vult aan: “Kijk naar de ontwikkelingen. Een paar jaar terug was palmolie het helemaal, terwijl later bleek dat dit weer ten koste ging van de voedselproductie in derdewereldlanden. Over tien jaar weten we weer veel meer dan we nu weten.”

De deelnemers aan het forum

“Water footprint, e-waste, community management; de gemiddelde ondernemer is de weg kwijt met al die termen die hem weinig zeggen”, opent voorzitter Michael van Munster de discussie. “Ik denk dat de stelling waar is”, antwoordt Jos Reinhoudt. “Het is een hectische markt en er gebeurt teveel om allemaal te kunnen volgen.”

Aruna Carver knikt instemmend: “Het is zeker een oerwoud van keurmerken en termen. Er zijn zoveel verschillende MVO-groepen. Dat is behoorlijk lastig wanneer je als drukke ondernemer met name bezig bent met overleven in crisistijd. Veel ondernemers weten bovendien niet waar ze kunnen aankloppen voor de juiste informatie.”

Dré Broeken voegt toe: “Je ziet een wildgroei ontstaan op het gebied van MVO. Zo heet een bestaande lijn in mijn sector opeens the Green Line en een concurrent vindt zichzelf ineens MVO verantwoord bezig omdat hij op aardgas in Berlijn rijdt en een schone wasserij in China heeft. Om die reden hebben wij ons MVO-beleid extern laten keuren.”

CO2 Prestatieladder

Dick Brandwijk ziet hierin een belangrijke rol voor MVO Nederland weggelegd. “MVO Nederland zou er op toe moeten zien dat er niet teveel clubjes worden opgericht waarbij in een achterkamertje met dertig man nieuwe initiatieven bedacht worden. De certificeringen die er nu al liggen, die zou je juist sterker moeten maken.”

“Over welke certificeringen praat je dan? Er zijn er namelijk heel erg veel”, reageert Reinhoudt. “Denk bijvoorbeeld aan de CO2 Prestatieladder”, licht Brandwijk toe. “Als je gaat Googlen op CO2 Prestatieladder krijg je allemaal verschillende CO2 Prestatieladders en dat is heel irritant. Ik vind dat MVO Nederland een hele belangrijke taak heeft om te zorgen dat het op het gebied van MVO niet versnippert. Want we hebben het hier over ondernemers die de weg kwijt zijn. Wat veel vervelender is, is dat inkopers ook de weg kwijt zijn.”

“Wat jij zojuist noemt is niet onze taak”, weerlegt Reinhoudt. “Wij zullen nooit zeggen wat goed of fout is, aangezien wij een netwerk van bedrijven zijn die van elkaar kunnen leren. Daar zijn andere clubs voor zoals Max Havelaar als het gaat om koffie of FSC als het gaat om hout.”

Wassen neus

Ralph Klaare pleit voor een betere toetsing van de diverse MVO keurmerken. “Wanneer ik kijk naar mijn eigen branche, waarin de Green Key heel belangrijk is wanneer je praat over MVO, vind ik het vaak maar een wassen neus. Je zou als inkopende organisatie niet alleen naar een label moeten kijken. Zit MVO bij de ondernemer in het bloed? Waar gaat het uiteindelijk naar toe binnen het bedrijf? Dat zijn vragen die vaker terug zouden moeten komen.”

Reinhoudt zegt zich niet te kunnen vinden in de suggestie dat bedrijven op MVO-gebied alles op productieniveau moeten controleren: “Een Albert Heijn, die duizenden producten in de schappen heeft staan, kan dit allemaal onmogelijk van zijn leveranciers nagaan. Ik vind het wel belangrijk om met leveranciers over MVO te praten en eisen te stellen, maar je moet ook op basis van vertrouwen zaken met elkaar kunnen doen.”

Consument

Carver stelt dat ook de consument steeds meer macht krijgt en openheid van zaken eist wat MVO betreft. “Door technologische ontwikkelingen is de consument krachtiger om zijn opinie te geven en kan deze dit direct wereldkundig maken. Wat je krijgt is dat mensen veel bewuster keuzes maken en daardoor bewuster gaan kiezen met welk bedrijf ze zaken gaan doen. Daar moet een bedrijf goed op

ingesteld zijn.”

Geld opleveren

“Stimuleert de crisis duurzaam te ondernemen?”, stelt Van Munster.

“Ik denk dat de economische crisis één voordeel heeft”, redeneert Carver. “Dat mensen meer open staan om creatief te gaan ondernemen. Ze gaan kijken naar andere mogelijkheden. Dan is zoiets als MVO interessant. Ze weten dat ze daar geld mee kunnen verdienen maar ook goodwill mee kunnen creëren.”

2 gecertificeerd, dus is het logisch dat ze bij iemand inkopen die gecertificeerd is bij de CO2 Prestatieladder.”

Peter Willems merkt op dat een keurmerk er soms ook voor kan zorgen dat je als bedrijf voor een dilemma komt te staan. “Omdat we het ook belangrijk vinden om kleine aannemers uit de regio opdrachten te kunnen geven is de CO2 Prestatieladder voor ons nu nog een brug te ver. Wij gunnen het de kleinere ondernemer ook. Toch moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat wanneer Rijkswaterstaat kiest voor de CO2 Prestatieladder, wij waarschijnlijk ook zullen volgen.”

Volgens Brandwijk hebben Brandwijk Kerstpakketten en Promo.nl bewezen dat ook kleinere bedrijven zich kunnen certificeren.

People

Manuela l’Herminez heeft de discussie enige tijd gadegeslagen en constateert het volgende: “Ik mis één ding in al die verhalen die jullie vertellen. Ik zit hier vanuit de peoplekant. Ik hoor veel planet en dat MVO profit op kan leveren, maar ik mis de P van people. Ik vind dat heel essentieel, want dat is hetgeen dat over tien jaar zeker nog zal bestaan.”

“Sociaal ondernemerschap waarbij de mens centraal staat is een must aan het worden”, antwoordt Carver. “Bovendien wordt vanaf 2014 de Participatiewet van kracht, waarbij een bepaald percentage van het personeel van een bedrijf moet bestaan uit bijvoorbeeld Wajongeren of mensen met een handicap.”

“Ook via stageplekken kun je mensen kansen bieden, is mijn ervaring”, haakt Broeken in. “Wij hebben een stagiaire gehad die moeilijk aan de slag kon met een allochtone achternaam. Dit bleek veruit de beste stagiaire die we ooit hebben gehad.”

Brandwijk heeft ook veel ervaring met mensen in dienst nemen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Bij ons is Jacco werkzaam, die een hoge dwarslaesie heeft. Ik kan niets anders zeggen dan dat het UWV in Tiel, in samenwerking met de jobcoach, ons heel goed ondersteunt. Natuurlijk hebben we het één ander moeten aanpassen binnen ons bedrijf, maar Jacco brengt enorm veel positieve dingen in ons bedrijf teweeg.”

Ook l’Herminez is positief over haar eigen ervaringen op dit terrein. “Voor één van mijn klanten heb ik een 62-jarige man uit de WW ingezet. Dit werkt fantastisch. Bovendien is het prettig dat je dankzij het UWV altijd aan kunt kloppen voor een proefplaatsing.”

Persoonlijke drijfveer

Brandwijk meent dat de persoonlijke drijfveer onlosmakelijk verbonden is met het slagen van de samenwerking met mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. “Ik ben ervan overtuigd dat die gedrevenheid om met mensen met een bepaalde beperking te werken vanuit jezelf moet komen. Heb je dit niet, dan werkt het niet.”

Peter Snijders beaamt dit. “Sociaal ondernemerschap komt vanuit het hart. Ik houd me hier mee bezig omdat ik dat leuk vind. Vroeger toen ik een bij een hostel werkte, waren daar ook altijd veel jongeren uit probleemgezinnen. Momenteel heb ik bij Pitch & Putt Golf een zestigjarige ‘Wajongere’ in dienst die de Solexen onderhoudt en daar met volle teugen van geniet. Ook heb ik laatst een Wajongere doorverwezen naar de grotere golfclub De Batouwe, omdat ik ervan overtuigd was dat hij daar beter op zijn plek zou zijn. Hij werkt er inmiddels drie jaar naar alle tevredenheid. Geweldig vind ik dat!”

Fatsoen

Volgens Klaare is MVO in feite niets meer dan een kwestie van fatsoen. “Je moet er toch niet aan denken willens en wetens dingen te ondernemen, waar onze kinderen straks de dupe van zijn?”

“Dat alles schaars is, omvat de essentie van de hele crisis”, vertelt Willems. “Hier moet je op een fatsoenlijke manier mee omgaan. Je moet ook aan de generaties die na jou komen denken. Dat er nog steeds mensen mee weg komen door te roepen ‘dat wist ik niet’, vind ik ongekend.”

Beweging

Van Munster vraagt zich tot slot af of er over tien jaar nog over MVO gepraat wordt.

“Ik vraag me juist af: waarom worden er nu nog huizen zonder zonnepanelen gebouwd?”, stelt Snijders.

“Als je kijkt naar tien jaar geleden zie je een enorme beweging die op gang is gekomen”, aldus Klaare. “Het is een voortschrijdend iets.”

Reinhoudt vult aan: “Kijk naar de ontwikkelingen. Een paar jaar terug was palmolie het helemaal, terwijl later bleek dat dit weer ten koste ging van de voedselproductie in derdewereldlanden. Over tien jaar weten we weer veel meer dan we nu weten.”

Tips & Tricks

• Dick Brandwijk: “Wanneer je eenmaal besmet wordt met duurzaamheid, dan ben je niet meer te houden. Duurzaamheid kost geen geld, maar levert geld op.”

• Dré Broeken: “Wie durft kan van de crisis een kans

maken.”

• Aruna Carver: “MVO is slim ondernemen. Wanneer je een goede ondernemer bent, ontkom je niet aan MVO.”

• Manuela l’Herminez: “Maak van je medewerkers ambassadeurs.”

• Ralph Klaare: “Duurzaamheid is doen.”

• Jos Reinhoudt: “Begin bij je eigen inkoop en sluit je aan bij een netwerk, bijvoorbeeld MVO Nederland.

• Peter Snijders: “Wanneer MVO uit het hart komt, wordt MVO het hart binnen je bedrijf.”

• Peter Willems: “Je moet bij de directie beginnen om mensen op de werkvloer te enthousiasmeren.”

delen: