432.000 kinderen in Nederland leven onder de armoedegrens, waarvan er 40.000 aangewezen zijn op de Voedselbank. Nieuwe kleding en dito speelgoed vormen voor hen een slecht bereikbare luxe, maar op dat gebied springt de Stichting Kinderen van de Voedselbank voor hen in de bres. Zij draait grotendeels op vrijwilligers, veelal mensen met een arbeidsbeperking, die werkritme opdoen en sociaal integreren. Maatschappelijk gezien snijdt het mes dus aan twee kanten.

De Stichting Kinderen van de Voedselbank, die zich toelegt op het schenken van nieuwe kleding en speelgoed aan de desbetreffende doelgroep, heeft zich in haar zesjarige bestaan ontwikkeld tot één van ’s lands grootste non-profitorganisaties in zijn soort. “We zorgen voor een actieve promotie en bouwen aan een netwerk,” verklaart voorzitter Maurice van der Ven. “Dat springt in het oog bij grote partijen en zodra die zich aan je verbinden, bijvoorbeeld Endemol met het televisieprogramma ‘Effe geen cent te makken’ met de familie Roelvink, gaat het hard. Ook de ambassadeurs Dries Roelvink, Fajah Lourens en Tony Neef ondersteunen onze stichting.” Directrice Mirella Mulder: “Dit jaar hebben we 18.000 kinderen kunnen helpen. Op zichzelf heel mooi, maar naar de 40.000 is er nog een flinke weg te gaan.” Het verzorgingsgebied bestrijkt heel Nederland en alle spullen, zoals kleding, schoenen en speelgoed, worden bij de mensen thuis afgeleverd. Volgens Van der Ven betreft het uitsluitend nieuwe artikelen. “De kinderen in kwestie moeten het vaak al jaren doen met hergebruikte spullen en vormen daarmee nog weleens het mikpunt van pesterijen. Wij willen hen juist een sterker gevoel van eigenwaarde geven, ook door verjaardagspakketten samen te stellen. Zo kunnen ze op school trakteren en thuis een feestje organiseren, wat ertoe zal leiden dat ze daarvoor zélf ook weer vaker uitgenodigd zullen worden.”

Samenwerking met gemeenten
Er werken bijna uitsluitend vrijwilligers bij de Stichting Kinderen van de Voedselbank, totaal ongeveer dertig mensen. “Ongeveer 75 procent daarvan heeft een arbeidsbeperking,” geeft Van der Ven aan. “De één benadert ons zelfstandig, de ander komt binnen via een project, zoals nu voor de tweede maal met de gemeenten Neder-Betuwe en Buren.” Re-integratieadviseur Tom Bronk: “Bij dit project is een jobcoach betrokken, die mensen individueel helpt om een arbeidsgerelateerd doel te bereiken. Bijvoorbeeld op termijn een vaste baan verwerven, werkritme opdoen of sociaal geactiveerd worden. Dit verloopt hier erg succesvol, omdat de mensen in deze organisatie minder druk en verplichtingen ervaren. De Stichting Kinderen van de Voedselbank biedt heen veel flexibiliteit, bijvoorbeeld qua werktijden.” Mulder: “Voor ons is de prettige samenwerking met beide gemeenten via Tom als vaste contactpersoon erg welkom. We zitten altijd om extra handen te springen en vinden het fijn om mensen verder te helpen bij hun re-integratie.” De trajecten met de vrijwilligers, die zes maanden duren, blijken volgens haar succesvol. “Na die periode blijft negentig procent bij ons actief, om zich gemotiveerd in te zetten voor kinderen in Nederland die het moeilijk hebben. Zo dragen we een steentje bij aan dit verborgen probleem en dat voelt goed voor onze vrijwilligers.”