Magazines | Rivierenland Business nummer 1 2015

Fris fruit in de schappen door nieuwe technieken

Hij zit koffie te drinken onder de veranda van zijn huis in Eck en Wiel. Marius van Arkel rust even uit van het snoeien van z’n kersenbomen. “De oogst is voor m’n kinderen; die kunnen ze dan zelf verkopen. Zo leren ze het vak een beetje”, zegt hij met een glimlach. Van Arkel is eigenaar van een rasecht Betuws familiebedrijf. “M’n vader is ooit begonnen met 3 hectare. Nu, veertig jaar later, hebben we 90 hectare appel- en perengaarden en 14 vaste krachten.”

De fruitsector is door de jaren heen sterk gemoderniseerd. Oude kennis – generaties lang overgedragen – combineert zich met hypermoderne technieken. Zo is Van Arkel een jaar of vijf geleden door de gemeente Buren benaderd. De gemeente wilde eigenlijk af van de windschermen die fruittelers voor hun boomgaarden hebben staan. Die voorkomen de verspreiding van pesticiden, maar blokkeren ook het uitzicht op vaak prachtige boomgaarden.

Spuiten

“We hebben toen samen met het bedrijf KWH en de Wageningen University and Research Centre onderzoek gedaan naar betere spuitmethodes. Uiteindelijk is er een machine ontwikkeld, die 3 bomenrijen tegelijkertijd kan bespuiten. De machine doseert automatisch hoeveel bestrijdingsmiddel.

Bovendien zorgt die ervoor dat alle bestrijdingsmiddelen binnen 1,2 meter van de boom blijven. Voordeel is ook dat toeristen vanaf de weg, de boomgaard in kunnen kijken. En dat ziet er nou eenmaal veel leuker uit dan een groene coniferenmuur!” Dat de spuit een succes is, dat blijkt. Inmiddels zijn al 11 machines verkocht, waarvan 4 in de gemeente Buren.

Spuitzones

Waar fruitgaarden en dorpen elkaar ontmoeten, is ‘de spuitzone’ een veel gehoord onderwerp. Een spuitzone is een verplichte afstand van 50 meter tussen fruitgaard en woning. Binnen die 50 meter mag een ontwikkelaar bijvoorbeeld geen nieuwe woningen bouwen. Van Arkel: “Je zou zeggen dat met alle nieuwe technieken die spuitzone wel opgeheven kan worden. Maar de ervaring leert dat het geen overbodige luxe is. Spuiten doen we namelijk ’s nachts, met lawaaiige trekkers. Om plezierig naast elkaar te kunnen wonen en werken is die 50 meter dan wel nodig.”

Naast de veertien vaste krachten, werken we veel met parttimers. Huismoeders, mensen in de VUT, vakantiekrachten, we kunnen ze allemaal gebruiken. Het liefst werk ik met Betuwenaren, maar die zijn moeilijker te vinden. Gelukkig zijn er elk jaar mensen die hun overschot aan vrije dagen opnemen en bij ons het fruit komen plukken. Dankzij de goede combinatie van mens en innovatie ligt er het hele jaar vers fruit in de schappen!”

delen: